View source for The Rambling Brittons v. U. C.C. Hercules

''The Rambling Brittons v. U. C.C. Hercules'' is a [[cricket]] score result published in the [[Nederlandsche Sport]] magazine on 22 august 1891.

Result was a draw.


== The Rambling Brittons v. U. C.C. Hercules ==
[[File:nederlandsche-sport-1891-08-22-rambling-brittons-v-ucc-hercules-p14-15.jpg|thumb|300px|right|[[Nederlandsche Sport]] (22 august 1891, p. 14-15)]]

''Automatically translated. Original Dutch text at the bottom of this page.''

''Fourth Day.''

Thursday, 20 Aug., it was a cheerful crowd on the Utrecht cricket pitch. The English and Dutch flags waved side by side in a friendly manner, waiting for the fight that had not yet begun, which lured many to the pitch and made them look forward to the coming of the English. Finally at about half past eleven the long-awaited arrived, and half an hour later the camp began. Mr Hekmeyer had won the toss and picked the batting. The pitch had been brought to a pretty good state, thanks to the diligence of one of the members, who had been stamping and rolling, that it was a pleasure to watch. Moreover, the mats were spread out and so our English art brothers were able to offer something that they were indeed satisfied with. It is a pity that the surrounding grounds were by their very nature not better than usual, which did not always make the field more pleasant for our guests, especially not for the long-stop. In the meantime, according to Utrecht tradition, the Eyken brothers have taken the wicket post to wait for the ball from the hands of Mr Hatt and [[Arthur Conan Doyle|Mr Doyle]]. It soon turns out that bowling is not what we expected from the English. With careful play both batsmen managed to keep the ball out of their wicket without much effort. However, after 5 runs by Mr. Aug. Eyken, his team-mate's wicket falls victim to overly sharp runs from the first.

Mr. de Groot, who was committed to this special occasion as a member of Hercules, now appears. The score rises slowly but surely, so that it is judged necessary to let a few other bowlers try their luck. The gentlemen Mariette and Webber go on the attack. The fielders are widely expelled, but neither batsman is lured in by Webber's soft balls, and although little is made of him, he has to give up pretty soon, for want of a chance to take a wicket in that way.

At one o'clock the game is halted for a few moments, to gain new strength from a betting loaf, and then we soon get to see what the English team have in terms of fast bowlers, i.e. Mr Sharman and Mr Lamb. Everything is relative, and that is how I came to call both gentlemen fast bowlers. The latter bowls in his first over a ball to the legs of Mr. Eyken, who, touching the bat from above, ends up in the hands of the leg. So two wickets had fallen for 55 runs. Mr Hekmeyer was soon run out, Mr Mollerus let himself be bowled out by the first ball, a yorker, so that it was only thanks to Mr De Groot's good play that the score came to 66 when the fourth wicket fell. In the meantime the field has had to be widened for some time, for a heavy rain shower. I can no longer remember the exact time it was, and readers will not really care. Enough that the last part of the innings had to be played on a very wet field, which made the chances much worse for fielders and bowlers.

After Mollerus, Mr von Faber comes in and starts his cheeky game as always. Not without luck, he hit it hard and in a relatively short time, faithfully helped by the much calmer players and yet just as quickly scored the Great, brought the score to 97, when the last one is pounded very skilfully by the fast Harrisson. Mr. Kip Jr. is soon bowled by a tired ball from Sharman and immediately after that Mr. von Taber hits the ball, which with the help of an overthrow brings the score to 100, after which the innings are closed with 100 runs for 6 wickets. The bad weather immediately prevented play, and only after half an hour of waiting the fielders could look around in the now everywhere swampy field for a spot, where they were not too unsteady. The gentlemen [[Arthur Conan Doyle|Doyle]] and Harrison took their places against over Eyken and v. Lions.

Right away Mr Harrison fires a rocket over the head of the long-stop, which however drops the wet ball. This accident is not going to be very costly for us, because already in the next few years, Mr Harrison's leg is taking the place of his bat and is being sent away by the umpire.

Mr Hatt starts to hit the ground running, while Mr [[Arthur Conan Doyle|Doyle]] is content to float, until a soft ball from Eyken has calmed him down and lured him to a miss, which he pays for by dropping his wicket (2 wickets for 19 runs).

A change of bowlers is put to the test. Kip Jr. and Hekmeyer bowling successively with Eyken against Hatt and Neilson, but both of them continue to score quickly, until when the clock strikes 5, play is stopped with 35 runs for 2 wickets.

It is a pity that time did not allow us to continue playing and that the conditions for the Utrecht bowlers and fielders were so unfavourable, otherwise it could have been a very interesting fight. However, all speculation about the chances of winning or losing is pointless, all the more so since Hercules would only bear part of the honour, as it did not rely solely on its own strengths. Rather a single word about it.

The bowling of the Englishmen, I said, was not difficult. Sharman seemed to me to be the most difficult to play. The fielding was also much less than we expected from an English team. Of course this is for a good part on the ground, which they are better used to, but overthrows and missing catches should not occur on bad ground and overthrows were not a rarity.

As far as we have seen, the batting is much better, [[Arthur Conan Doyle|Mr Doyle]] is playing well ahead, although he is not hitting hard, but he is not careful enough, with a flare to squareleg, which could have been caught and his onion bowling by a ball that is not difficult. Mr Harrison lived too short to judge him. Mr Hall is certainly a good batsman; he hits a lot and hard, without danger to his wicket. Especially a few cuts and a hard hit along long off were very good. Mr Neilson did a dangerous hit over square-leg and a few nice cuts as well. However, not many conclusions can be drawn from this forsche hitting, as bowling in Utrecht, thanks to the wet ball and ground, was not good. The question is how the batting on essentially good bowling would be. The fielding of Utrecht was not brilliant either, but again: the fielding of Utrecht is always difficult, especially on a wet pitch.

Luckily the batting was better, at least for a few. Mr Eyken played as usual forsch and yet with great certainty. Especially his driving forward was beautiful. Mr De Groot scored his 50 runs in very nice style; he doesn't float with as much power as Mr Eyken, as he doesn't have such long levers at his service, but compensates for this with his big, safe strokes over the bowler. It is a pity that this beautiful score was not obtained without a chance. Once the stroke of this batsman woke up a sleeping fielder, who just had time to put his hands out, but of course dropped the ball, and once a bit more speed at the slip could have put an end to De Groot's life. Mr von Faber, as I said, played cheekily and with little luck, for although he did not stay out after making 10 runs, his play was beautiful; before that he too often let the ball go close to the wicket. The other batsmen did not live long enough to show what they could do.



'''Innings of Hercules.'''

* Aug. Eijken 1 1 1 3 2 1 1 2 1 1 1 1 2 2 2 1 2 3 c Richmond b Lamb. ... 28
* Ant. Eijken run out ... 0
* De Groot 2 1 2 1 2 1 1 1 2 1 3 2 2 1 1 1 2 2 2 1 1 1 1 2 1 2 1 1 2 1 1 1 1 1 2 st. Harrison b Mariette ... 50
* Hekmeijer run out ... 0
* Mollerus b [[Arthur Conan Doyle|Doyle]] ... 0
* Faber 1 2 1 2 1 1 2 not out ... l0
* L. Kip b Sharman ... 0
* M. Kip not out ... 0
* Extras ... 12
* Total ... 100

'''Bowling Analysis.'''

{| class="wikitable" 
|-
!          !! Overs  !! Runs !! Maidens !! Wickets
|-
| Hatt     || 7      || 15   || 0       || 0
|-
| [[Arthur Conan Doyle|Doyle]]    || 19     || 27   || 5       || 1 
|-
| Mariette || 10 1/5 || 14   || 3       || 1
|-
| Webber   || 4      || 4    || 2       || 0
|-
| Sharman  || 7      || 12   || 2       || 1 
|-
| Lamb     || 10     || 16   || 3       || 1
|}



'''Innings of England XI.'''

* [[Arthur Conan Doyle|Doyle]] 1 1 1 1 1 1 1 1 b Eijken ... 8
* Harrison 1 l.b.w. b Eijken ... 1
* Hatt 1 1 1 1 1 2 1 1 2 3 1 not out ... 15
* Neilson 2 5 1 not out ... 8
* Extras ... 3
* Total ... 35

'''Bowling Analysis.'''

{| class="wikitable" 
|-
!             !! Overs  !! Runs !! Maidens !! Wickets
|-
| Aug. Eijken || 9      || 17   || 2       || 2
|-
| v. Leeuwen  || 6      || 9    || 1       || 0
|-
| Kip Jr.     || 2      || 6    || 0       || 0
|-
| Hekmeijer   || 1      || 0    || 1       || 0
|}



== Original Dutch text ==

''Vierde dag.''

Donderdag, 20 Aug., was het reeds vroeg op het Utrechtsche cricketveld een vroolijke drukte. De Engelsehe en Hollandsche vlaggen wapperden vriendschappelijk naast elkaar, in afwachting van den nog niet begonnen strijd, die menigeen naar het veld lokte en steeds maar met verlangen deed uitzien naar dekomst der Engelschen. Eindelijk tegen ongeveer half twaalf kwamen de lang verwachten aan, en een half uurtje later begon de kamp. De heer Hekmeyer had den toss gewonnen en koos het batten. De pitch was in vrij goeden staat gebracht, dank zij den ijver van eenige der leden, die hadden staan stampen en liggen rollen, dat het een lust was te aanschouwen. Bovendien waren matten uitgespreid en zoo kondenwij onzen Engelschen kunstbroeders iets aanbieden, waarover ze inderdaad tevreden zijn mochten en dan ook waren. Jammer dat het omliggende terrein uit den aard der zaak niet beter w'as dan gewoonlijk, wat het fielden voor onze gasten niet altijd aangenaam deed zijn, in het bijzonder niet voor den long-stop. Intusschen hebben, naar Utrechtsche traditie, de gebroeders Eyken aan de wickets post gevat om den bal af te wachten uit de handen van de heeren Hatt en [[Arthur Conan Doyle|Doyle]]. Al spoedig blijkt, dat het bowlen niet is, wat we van de Engelschen hadden verwacht. Met voorzichtig spelen gelukt het beiden batsmen zonder veel moeite den bal uit hun wicket te houden. Echter valt, nadat er 5 runs zijn gemaakt door den heer Aug. Eyken, zijn medespeler's wicket als het slachtoffer van al te sharp runnen van den eerste.

Thans verschijnt de heer de Groot, die voor deze bijzondere gelegenheid als lid van Hercules was geëngageerd. Met voor zichtig spelen rijst de score langzaam maar zeker, zoodat het noodig wordt geoordeeld een paar andere bowlers hun geluk te laten beproeven. De heeren Mariette en Webber gaan tot den aanval over. De fielders worden wijd uitgezet, doch geen van beide batsmen laat zich verlokken door de zachte ballen van Webber, en al wordt er ook weinig op hem gemaakt, toch moet hij het vrij spoedig opgeven, bij gebrek aan kans op die wijze een wicket te nemen.

Om 1 uur wordt het spel eenige oogenblikken gestaakt, om nieuwe krachten op te doen uit een bete broods, en dan krijgen we al spoedig te zien wat het Engelsch elftal aan fast bowlers bezit, n.l. de heeren Sharman en Lamb. Alles is betrekkelijk, en zoo kwam ik er toe beide heeren fast bowlers te noemen. Laatstgenoemde bowlt in zijn eersten over een bal naar de beenen van den heer Eyken, die, de bat van boven rakend, in handen van den leg terechtkomt. Zoo waren twee wickets gevallen voor 55 runs. De heer Hekmeyer wordt spoedig uitgerund, de heer Mollerus laat zich door den eersten bal, een yorker, uitbowlen, zoodat het alleen aan het flinke spel van den heer De Groot te danken is, dat bij het vallen van de vierde wicket de score op 66 is gekomen. Intusschen heeft men eenigen tijd het veld moeten ruimer, voor een stevige regenbui. Ik weet niet meer op welk oogenblik dit precies was; het zal trouwens den lezers niet veel kunnen schelen. Genoeg dat het laatste deel der innings op een zeer nat veld moest gespeeld worden, wat voor fielders en bowlers de kansen veel ongunstiger maakte.

Na Mollerus komt de heer von Faber in en begint zijn als altijd brutaal spel. Niet zonder geluk slaat hij er flink op los en heeft in betrekkelijk korten tijd, getrouw geholpen door den veel kalmer spelenden en toch even vlug scorenden de Groot, de score op 97 gebracht, als de laatste door den vluggen Harrisson zeer handig wordt gestampt. De heer Kip Jr wordt spoedig gebowld door een moeien bal van Sharman en onmiddelijk daarop doet de heer von Taber een slag, die met behulp van een overthrow de score op 100 brengt, waarna de innings gesloten wordt met 100 runs voor 6 wickets. Het slechte weer belette dadelijk door te spelen, en eerst na een half uurtje wachtens konden ongeveer kwart over vieren de fielders rondzoeken in het thans overal drassige veld naar een plekje, waar men niet al te onvast stond er niet al te diep inzakte. De heeren [[Arthur Conan Doyle|Doyle]] en Harrison nemen hun plaatsen in tegen over Eyken en v. Leeuwen.

Reeds dadelijk steekt de heer Harrison een vuurpijl af boven het hoofd van den long-stop, die echter den natten bal laat laat vallen. Heel duur komt dit ongeluk ons toch niet te staan, want reeds in den eerstvolgenden over van den heer Eyken, neemt het been van den heer Harrison de plaats van diens bat in en wordt hij door den umpire weggezonden.

De heer Hatt begint er flink op los te slaan, terwijl de heer [[Arthur Conan Doyle|Doyle]] zich vergenoegt met drijven, tot een zachte bal van den heef Eyken hem alle kalmte beneemt en tot een misslag verlokt, dien hij met het vallen van zijn wicket betaalt (2 wickets voor 19 runs).

Een verandering van bowlers wordt beproefd. Achtereenvolgens bowlen Kip Jr. en Hekmeyer met Eyken tegen Hatt en Neilson, doch dezen beide blijven vlug scoren, totdat als de klok 5 slaat, het spel gestaakt wordt met 35 runs voor 2 wickets.

Jammer dat de tijd niet toeliet verder te spelen en dat de omstandigheden voor de Utrechtsche bowlers en fielders zoo ongunstig waren, anders had het een zeer interessante strijd kunnen worden. Doch alle bespiegelingen over kansen om te winnen of te verliezen is zonder zin, temeer nu toch Hercules slechts een deel der eer zou dragen, daar het niet alleen op eigen krachten steunde. Liever een enkel woord over een en ander.

Het bowlen der Engelschen, zeide ik reeds, was niet moeilijk. Sharman leek me nog het lastigste te bespelen. Het fielden was eveneens veel minder dan we van een Engelsch elftal verwacht hadden. Natuurlijk ligt dit voor een goed deel aan den grond, dien zij beter gewend zijn, doch overthrows en het missen van catches behooren toch ook op slechten grond niet voor te komen en overthrows waren geen zeldzaamheid.

Het batten is, voor zoover we het gezien hebben, veel beter, De heer [[Arthur Conan Doyle|Doyle]] speelt goed vooruit, al slaat hij niet hard, doch is niet voorzichtig genoeg, getuige een vuurpijl naar squareleg, die gevangen had kunnen worden en zijn uiibowlen door een niet moeilijken bal. De heer Harrison leefde te kort, om over hem te oordeelen. De heer Hall is zeer zeker een goed batsman; hij slaat veel en hard, zonder gevaar voor zijn wicket. Vooral een paar cuts en een harde slag langs long off waren zeer goed. De heer Neilson deed een vervaarlijken slag over square-leg en eveneens paar fraaie cuts. Echter kunnen uit dit forsche slaan niet veel gevolgtrekkingen gemaakt worden, daar het bowlen van Utrecht, dank zij den natten bal en grond, niet best was. Het is de vraag hoe het batten op wezenlijk goed bowlen zijn zou. Het fielden van Utrecht was evenmin schitterend, doch alweer: het fielden in Utrecht is altijd moeielijk, op een nat veld in het bijzonder.

Gelukkig dat het batten beter was, althans van enkelen. De heer Eyken speelde als gewoonlijk forsch en toch met groote zekerheid. Vooral zijn drijven naar voren was prachtig. De heer De Groot scoorde zijn 50 runs in zeer mooien stijl; hij drijft met niet zooveel kracht als de heer Eyken, daar hij niet zulke lange hef boomen tot zijn dienst heeft, doch vergoedt dit met zijn flinke, veilige slagen over den bowler. Jammer dat deze fraaie score niet geheel kansloos werd verkregen. Eens deed de slag van dezen batsman een slapend fielder wakker schrikken, die juist nog tijd had zijn handen uit te steken, doch natuurlijk den bal liet vallen, en eens had wat meerdere vlugheid bij den slip een eind aan De Groot's leven kunnen maken. De heer von Faber, zeide ik reeds, speelde brutaal en met een weinig geluk, want al bleef hij not out na 10 runs gemaakt te hebben, fraai was zijn spel niet te noemen; daarvoor liet hij te dikwijls den bal dicht langs de wicket gaan. De overige batsmen leefden niet lang genoeg, om te toonen wat zij konden.






----
* [[Sir Arthur Conan Doyle:Complete Works|Back to Complete Works]]
* [[Sir Arthur Conan Doyle|Back to Conan Doyle]]